Postavljanje spomenika-tenka kod Druge gimnazije možda je najistaknutiji slučaj, zbog protivljenja liberalnih urbanih krugova.
Postavljanje spomenika-tenka u blizini Druge gimnazije u Sarajevu postalo je simbol šire rasprave o načinu na koji Bošnjaci danas oblikuju kolektivno sjećanje na rat.
Za jedne, to je čin ponosa i podsjetnik na odbranu grada; za druge, to predstavlja problematičan primjer militarizacije javnog prostora, naročito u obrazovnom okruženju.
Taj slučaj jasno pokazuje duboku napetost između dva pristupa prošlosti — onog koji naglašava žrtvu i herojstvo (šehide i gazije), i onog koji traži distancu od ratnih simbola i teži građanskom, liberalnijem identitetu.
U tom sukobu interpretacija vidi se i šira dilema bošnjačkog društva: kako pomiriti kolektivnu traumu s potrebom za normalizacijom i budućim suživotom.
Sjećanje na ratne godine ostaje ključno u formiranju nacionalnog identiteta, ali način na koji se to sjećanje institucionalizira – kroz spomenike, škole, medije – često izaziva nova preispitivanja, pa i političke sukobe.