Helezova poruka dolazi u trenutku kada su odnosi između državnih institucija i vlasti u entitetu RS posebno zategnuti. Dodik već duže vrijeme gradi politički narativ u kojem se sebe predstavlja kao centralnu figuru srpske politike u BiH, dok sve koji mu se suprotstave označava kao neprijatelje, izdajnike ili prepreke njegovim političkim ciljevima. U takvom okruženju, smjena ili napad od strane Dodika često ima više simbolički nego stvarni institucionalni karakter — predstavlja pokušaj discipliniranja političkih aktera.
Helezova reakcija, iako oštra, oslanja se upravo na tu simboliku. On sugerira da prihvatanje takve političke dinamike znači odustajanje od profesionalnog i moralnog integriteta. Ako te Dodik smjeni, kritizira ili instrumentalizira, a ti to prihvatiš bez otpora, prema Helezu to govori o dubokoj kompromitiranosti takvog pojedinca. Time se zapravo otvara šira tema: koliko su političari u BiH spremni žrtvovati vlastite principe zarad očuvanja pozicija?
Ovo nije samo sukob dvije ličnosti — Helez i Dodik imaju potpuno različite političke pristupe, ideološke pozicije i vizije države. Njihovi konflikti često prerastaju u šire političke blokade, što se reflektira i u radu institucija. Stoga se ovakve izjave mogu posmatrati i kao dio šire borbe protiv Dodikovog stila vladanja, koji mnogi smatraju autoritarnim i destruktivnim po funkcioniranje države.
Istovremeno, Helezov istup pokazuje i frustraciju mnogih političara iz Sarajeva koji smatraju da međunarodna zajednica, kao i domaće institucije, godinama tolerišu Dodikovo ponašanje. Njegova poruka zato je i kritika prema onima koji trpe takvo stanje ili ga podržavaju — bilo iz straha, bilo iz koristi.